آزمایشگاه

Factor V یا فاکتور 5 لیدن یکی از فاکتورهای انعقادی موجود در فرآیند لخته خون است. فاکتور 5 و پروترومبین دو فاکتور انعقادی ضروری جهت تشکیل مناسب لخته هستند در افرادی که در یکی از ژنهایی که این فاکتورها را کد می کنند موتاسیون وجود دارد خطر لخته خون افزایش می یابد. Factor V برای کمک […]

Factor IX یک گلیکوپروتئین با وزن مولکولی تقریباً 55 هزار دالتون می باشد. مقادیر پلاسمایی آن مابین 3-5 mg/L است و در کبد سنتز می شود. فاکتور IX جهت فعال شدن نیاز به دارد. ویتامین k در کربوکسیلاسیون ریشه های گلوتامیک اسید جهت تثبیت فاکتورIX بر روی پلاکت یا فسفولیپیدهای بافتی در حضور یون کلسیم ضروری است.

علت درخواست آزمایش Factor VIII Factor VIII یا فاکتور 8 یکی از اجزاء دخیل در روند انعقاد خون است. کمبود اکتسابی فاکتور VIII با اختلالات میلوپرولیفراتیو یا لنفوپرولیفراتیو ( بیماری فون ویل براند اکتسابی (vWD) در ارتباط بوده است. مهار کننده فعالیت فاکتور VIII شامل حضور آنتی بادی بر ضد فاکتور VIII، شرایط پس از زایمان، انعقاد

فاکتور V-Leiden یا لیدن 5 یک مشکل ژنتیکی در افراد است که به واسطه آن احتمال شکل گیری لخته خون در بدن فرد بالا خواهد بود. با این حال طبق تخمین متخصصان، حدود ۹۵ درصد از افرادی که مشکل فاکتورV لیدن را دارند هرگز دچار مشکل لخته خون در بدن خود نمی شوند. معمولا لخته

آنتی بادی نوع یک میکروزومال کبد-کلیه (Anti-LKM1) آنتی بادی نوع یک میکروزومال کبد/کلیه، در بیماران مبتلا به هپاتیت خودایمن نوع 2  (AIH-2)، هپاتیت ویروسی  C و یا  D و برخی از انواع هپاتیت القاء شده به واسطه دارو دیده شده است. مقادیر کمتر از  20 Ru/ml نشان دهنده منفی بودن تست، بین 20 – 25

فسفولیپیدها “فسفولیپیدها” یک اصطلاح عمومی برای انواع مختلف لیپیدهای فسفریک است که بخش اصلی غشای سلول را به شکل 2 لایه لیپیدی تشکیل می دهند. بنابراین، به علاوه فسفولیپیدها به عنوان یک سطح واکنش پذیر در انعقاد خون عمل کرده و شرایط تشکیل کمپلکس های چند آنزیمی را در آبشار انعقادی فراهم می سازند. بیشترین

انعقاد یا لخته شدن خون، یک فرآیند مهم است که در هنگام  جراحت‌ها از خونریزی جلوگیری می‌کند. در این فرآیند، پلاکت‌ها و پروتئین‌های خون با هم همکاری می‌کنند تا خون لخته و خونریزی متوقف شود؛ اما گاهی اوقات بدون اینکه شخص دچار آسیب‌دیدگی شود، لخته‌هایی در داخل عروق تشکیل می‌شوند. این موضوع خطرناک است و

مقدمه : بیماریهای خود ایمنی روماتیسمی را بطور کلی می‌توان به دو گروه دسته‌بندی نمود: بیماریهایی که طبیعت آنها سیستمیک و منتشر است (نظیر لوپوس اریتماتوس منتشر، سندروم شوگرن، اسکرودرما، آرتریت روماتوئید، واسکولیت اتوایمون، بیماری مختلط بافت همبند و انواع سندرومهای همپوشان). نوع دوم آنهایی هستند که یک بافت یا اندام مشخص درگیر بیماری هستند (نظیر بیماری تیروئید اتوایمون، میاستنی

سرخجه که با نام‌های «سرخک آلمانی» یا «سرخک سه روزه» نیز شناخته می‌شود، بیماری ویروسی است که اغلب جدی گرفته نمی‌شود. این بیماری معمولاً باعث بروز تب و راش گذرا در کودکان و بزرگسالانی می‌شود که آلوده به ویروس هستند. اما ابتلای خانم‌های باردار در طی سه‌ماهه اول حاملگی مسئله‌ای جدی است زیرا می‌تواند منجر

سیتومگالوویروس یا (CMV) ویروسی از خانواده هرپس ویروس‌هاست که جزء ویروس‌های (DNA) دار به شمار می‌آید. غالباً انتقال این ویروس از طریق انجام رابطه جنسی است و با آزمایش CMV تشخیص داده می‌شود. به این معنی که از راه ترشحات واژن در خانم‌ها یا مایع منی در آقایان انتقال می‌یابد. این ویروس همچنین از راه مادر بیمار به جنین