آزمایش هیداتید | کیست هیداتیک |

کیست هیداتید چیست؟

کیست هیداتید که به عنوان اکینوکوکوس (Echinococcus) و همچنین بیماری هیداتید کیستیک نیز شناخته می‌شود، در اثر ورود تخم‌های انگلی به نام Echinococcus granulosus به بدن ایجاد می‌شود. کرم نواری اکینوکوکوس معمولا بین 3 تا 6 میلی‌متر طول دارد و عرض آن در حدود نیم میلی‌متر است. این کرم به غشای مخاطی می‌چسبد  پس از 8 هفته کامل بالغ می‌شود. تصور می‌شود که عمر هر انگل حدود 5 ماه است و در این فرصت به سرعت تخم‌گذاری می‌کنند و تکثیر می‌شوند.

چه افرادی در معرض ابتلا به کیست هیداتید قرار دارند؟

کیست هیداتید بیشتر در مناطق روستایی، فقیر و توسعه‌نیافته دنیا اتفاق می‌افتد. معمولا افرادی که در نزدیکی گوسفند و دام زندگی می‌کنند و یا در خانه از سگ نگهداری می‌کنند بیشتر در معرض ابتلا به این انگل قرار دارند. گوسفند میزبان اصلی این انگل است و سگ‌ها با خوردن مواد غذایی آلوده به انگل یا مصرف گوشت آلوده این بیماری را به انسان منتقل می‌کنند.

علائم کیست هیداتید

بیماری هیداتید ممکن است برای چندین سال هیچ علامتی ایجاد نکند. اما با رشد کیست‌های هیداتید در کبد، ریه‌ها یا سایر اندام‌ها ممکن است فرد علائمی را تجربه کند. بهتر است بدانید که کیست هیداتید بارداری معمولا در کبد ایجاد می‌شود و ممکن است در این دوران تشخیص داده نشود. در این شرایط پاره شدن کیست در حفره شکمی می‌تواند موجب مسمومیت شدید و مرگ مادر و جنین شود.

چرا آزمایش بیماری هیداتید (Hydatid disease) درخواست می شود؟

  • تشخیص عفونت انگلی اکینوکوکوس گرانولوزوس (Echinococcus granulosus) که موجب ایجاد کیست هیداتید می شود
  • این بیماری شغلی بوده و افرادی که با سگ ها ارتباط دارند مانند چوپان ها و دامداران یا کسانی که سگ نگهداری می کنند ممکن است با تخم های دفع شده از سگ آلوده شوند. راه اصلی انتقال بیماری همین تخم ها هستند و خوردن گوشت میزبانان آلوده مانند گاو و گوسفند و شتر هیچ مشکلی ایجاد نمی کند
  • قصاب ها یا کسانی که با پشم گوسفندان سرکار دارند بدلیل آلوده بودن پشم ها به تخم ممکن است آلوده باشند. کشاورزان و سبزی کاران که با خاک و سبزی آلوده به مدفوع سروکار دارند می توانند آلوده شوند. لذا این افراد بهتر است آزمایش شوند.

چه زمانی آزمایش بیماری هیداتید (Hydatid disease) بایستی انجام شود؟

  • آزمایش بیماری هیداتید ممکن است زمانی درخواست شود که فرد دارای علائمی باشد که حاکی از عفونت انگلی مانند درد شکم، تهوع، استفراغ، یا بزرگ شدن کبد یا طحال باشد.
  • همچنین ممکن است زمانی درخواست شود که شخصی با سگ ها یا حیوانات دیگری که ممکن است حامل انگل باشند تماس داشته باشد یا در منطقه ای زندگی کرده باشد که بیماری بومی است.

You cannot copy content of this page

پیمایش به بالا