بیماری پریودنتال چیست؟
التهابات لثه ای درمان نشده یا بیماری پریودنتال (بیماری لثه) نوعی عفونت باکتریایی است که با تجمع باکتری‌های ناشی از پلاک و جرم دندان،باعث عفونت لثه،استخوان و سایر بافتهای اطراف دندان‌ها میشود.خونریزی و متورم شدن لثه از علائم اولیه ابتلا به این بیماری است. در نهایت این بیماری اگر درمان نشود به ازدست رفتن لثه،استخوان و دندان‌ها می‌انجامد.
علت بیماری پریودنتال چیست؟
بیماری پریودنتال توسط تجمع باکتری در پلاک (پلاک لایه نازکی است که در بالای دندان ها تشکیل میشود و محل تجمع تعداد زیادی از باکتری هاست) دندان ایجاد میشود. باکتری‌های مضر هر روز روی دندان‌ها و دور خط لثه تجمع میکنند. اگر بهداشت دهان و دندان رعایت نشود و باکتری ها با کارهایی نظیر مسواک زدن و کشیدن نخ دندان از روی سطح دندان و داخل دهان پاک نشوند، فرد دچار التهاب لثه میشود. چنانچه التهاب لثه درمان نشود، به تدریج این التهاب باعث خونریزی لثه حین مسواک زدن یا نخ دندان کشیدن میشود و در نتیجه موجب بروز بیماری پریودنتال میگردد .
عوامل تشدیدی کننده بیماری پریودنتال:
1.استعمال دخانیات، سیگار کشیدن و استفاده از تنباکو
2.وراثت و ژنتیک:
ابتلا به بیماری پریودنتال میتواند ژنتیکی باشد اما با رعایت منظم موارد بهداشتی میتوان از بروز این بیماری جلوگیری کرد.
3.دیابت:
بیماری مانند دیابت میزان گسترش و بروز این بیماری را افزایش می دهد همچنین شیمی درمانی یا درمان‌های بیماری هایی مانند سرطان یا ایدز نیز احتمال بروز بیماری پریودنتال را افزایش میدهد.
3.استرس:
استرس موجب ضعیف شدن سیستم ایمنی بدن میشود و همین امر موجب تشدید بیماری پریودنتال میشود.
4.مصرف برخی داروها:
بعضی از انوع داروها مانند داروهایی که برای فشار خون بالا و یا افسردگی و … استفاده میشوند باعث خشکی دهان میشوند.
5.هورمون های نامنظم:
عواملی مانند بلوغ، حاملگی و یائسگی باعث تغییرات در هورمون ها میشود و این تغییر هورمونی میتواند در دهان و دندان تاثیر بگذارد.
بررسی علائم نشان دهنده بروز بیماری پریودنتال
- خونریزی لثه ها در هنگام مسواک زدن و نخ دندان کشیدن
- قرمز و متورم بودن لثه
- بو و طعم بد دهان
- لق شدن دندان ها
- فاصله دار شدن و نامنظم شدن دندان ها
- عفونت لثه
- از بین رفتن تدریجی لثه
روش درمان
از آنجا که همیشه پیشگیری بهتر از درمان است با رعایت نکات بهداشتی میتوانیم به سادگی از بروز این بیماری جلوگیری کنیم. موارد مانند استفاده مرتب از مسواک و نخ دندان، تغذیه سالم، ویزیت منظم و دوره ای دندان پزشکی و نظافت حرفه ای توسط دندان پزشک یا متخصص بهداشت دهان، قسمت هایی را که دسترسی به آن ها برای از بین بردن پلاک ها سخت است مورد کنترل قرار میدهد.
التهاب لثه و بیماری پریودنتال
پریودنتیت، به طور کلی به نام بیماری لثه یا بیماری پریودنتال شناخته شده است، که با شروع رشد باکتری ها در دهان شما آغاز می گردد و در صورت عدم درمان مناسب منجر به از دست دادن دندان به دلیل تخریب بافت های اطراف آن می شود.
تفاوت بین التهاب لثه و پریودنتیت
رم لثه (التهاب لثه) معمولا قبل از پریودنتیت (بیماری لثه) اتفاق می افتد.
با این حال، مهم است بدانید که در تمام موارد التهاب لثه منجر به پریودنتیت نمی شود.
در مراحل اولیه از التهاب لثه، باکتری ها شروع به ساخت پلاک ها می کنند، که این عمل منجر به ملتهب شدن لثه و در نهایت هنگام مسواک زدن باعث خون ریزی می گردد. اگرچه ممکن است لثه تحریک شود اما در این مرحله از پیشرفت بیماری دندان ها هنوز در محل خود استوار و محکم قرار گرفته اند. هیچ گونه تحلیل در استخوان لثه و یا آسیب به بافت های دیگر در این مرحله رخ نداده است.
هنگامی که التهاب لثه بدون درمان رها شود، پیشرفت بیماری منجر به پریودنتیت می شود. در یک فرد مبتلا به پریودنتیت، لایه داخلی ورم کرده و استخوان ها و لثه، ریشه دندان را به سمت بیرون هدایت می کند. این فضاهای کوچک بین دندان ها و لثه ها باعث تجمع باکتری ها و پیشرفت التهاب لثه میشود. سیستم ایمنی بدن در این مرجله با باکتری های و پلاک ها مبارزه کرده و باکتری ها و پلاک ها در خط لثه قرار می گیرند.
پلاک ها علت اصلی بیماری های لثه است.
با این حال، عوامل دیگر می تواند به بیماری پریودنتال کمک کند.
این عوامل عبارتند از:
- تغییرات هورمونی مانند تغییراتی که در دوران بارداری اتفاق می افتد. بلوغ، يائسگي و سیکل ماهانه لثه را حساس تر می کند که در این صورت افراد به راحتی مبتلا به التهاب لثه و در نهایت پریودنتیت می شوند.
- برخی بیماری ها ممکن است بر وضعیت لثه ها تاثیر بگذارد. این شامل بیماری هایی مانند سرطان یا اچ آی وی که با تداخل سیستم ایمنی بدن همراه است. از آنجا که دیابت بر توانایی بدن در استفاده از قند خون تاثیر می گذارد، بیماران مبتلا به این بیماری در معرض خطر بالاتری از عفونت ها، از جمله: بیماری های پریودنتال و حفره می شوند.
- داروها می تواند سلامت دهان را تحت تاثیر قرار دهند. زیرا برخی از آن ها موجب کاهش جریان بزاق، که دارای یک اثر محافظتی بر روی دندان و لثه دارند. برخی از دارو ها، مانند دارو های ضد تشنجی و داروی ضد آنژین Procardia، می توانند باعث رشد غیر طبیعی بافت لثه شوند.
- عادات های بد مانند سیگار کشیدن از ترمیم بافت لثه جلوگیری می کند.
- عادات بهداشتی نامناسب دهان مانند مسواک نزدن و استفاده نکردن از نخ دندان به صورت روزانه، لثه را آسان تر برای التهاب آماده می کتد.
- سابقه خانوادگی از بیماری های دندان پزشکی می تواند یک عامل بالقوه برای ابتلا به بیماری التهاب لثه می باشد.
علائم بیماری های لثه عبارتند از:
- تحلیل رفتن لثه
- دندان های شل
- لثه های قرمز و متورم
- بوی بد پایدار یا طعم بد در دهان
- تشکیل فواصل عمیق بین دندان و لثه
- خون ریزی لثه ها در طول و بعد از مسواک زدن دندان
- تغییر در جفت شدن ردیف دندان ها هنگام گاز زدن و یا تغییر در دندان های مصنوعی
حتی اگر شما متوجه هر گونه از این علائم نشده اید این امکان وجود دارد که مبتلا به نوع خفیف آن باشید.
در برخی از افراد، بیماری لثه ممکن است تنها دندان های خاصی مانند دندان مولر را تحت تاثیر قرار دهد.
فقط یک دندان پزشک یا یک پریودنتولوژییست می تواند پیشرفت بیماری لثه را تشخیص دهد و تعیین کند.
تشخیص بیماری لثه
در طول معاینه ی دندان پزشکی، دندان پزشک معمولا موارد زیر را بررسی می کند:
- خون ریزی لثه، تورم، استحکام و عمق جیب (فضای بین لثه و دندان، جیب بزرگتر و عمیق تر نشانه شدید بیماری است.)
- حرکت و حساسیت و تراز دندان ها