تریکومونیازیس چیست؟
عفونت تریکومونیازیس، یا عفونت تریکومونا، بیماری تریکومونایی یا تریکوموناس یکی از بیماری های مقاربتی است که در زن و مرد ایجاد میشود. عامل این بیماری یک انگل آغازی تک سلولی است که از طریق رابطه جنسی منتقل میشود. اگر شما سکس محافظت نشده داشته‌باشید، ممکن است که به این بیماری مبتلا شوید. مخصوصا اگر با شخصی که پرخطر است سکس داشته‌باشید.
تریکومونیازیس مزمن چیست؟
بیماری تریکوموناسیس مزمن بیماری است که در آن فرد به عفونت تریکومونا مبتلا شده اما علی‌رغم دریافت دارو و روش‌های درمانی، درمان نمی‌شود و علائم بیماری همچنان پابرجاست. تریکومونای مزمن می‌تواند خطرناک باشد و عوارض جدی برای فرد ایجاد کند. این حالت معمولا در افرادی که به بیماری‌های نقص ایمنی دچار هستند و یا دیابت دارند دیده میشود. پس هنگامی که به بیماری‌های عفونی مزمن دچار می‌شوید، برای درمان آن باید اقدامات لازم را انجام دهید و از نظر بیماری‌های زمینه‌ای خود را بررسی کنید.
تریکومونیازیس یک انگل تک سلولی است که با رابطه جنسی منتقل میشود و در صورت مزمن شدن می‌تواند مشکلاتی برای فرد ایجاد کند.
بیماری تریکوموناس واژینالیس چیست؟
تریکوموناس واژینالیس یا عفونت واژن از نوع تریکومونا یکی از بیماری‌های مقاربتی است که واژن و در مواقعی دهانه‌ی رحم را درگیر می‌کند. در این عفونت هم همان علائم عفونت واژن مشاهده میشود. معمولا کسانی که بدون کاندوم سکس می‌کند به این حالت دچار می‌شوند. ممکن است که تریکومونیازیس واژینالیس علائمی مانند ترشحات بدبو داشته باشد.
بیماری تریکومونیازیس در کبوتران هم دیده می شود؟
تریکومونیازیس در پرندگان یا تریکومونیازیس قناری هم دیده میشود. این بیماری می‌تواند کبوتران و پرندگان جوان را آلوده کند. هنگامی که پرندگان به این انگل آلوده می‌شوند، بخش بالایی لوله‌ی گوارش آنها با مشکل مواجهه میشود و با مواد سمی پر میشود و مسدود می‌گردد. این انسداد معمولا باعث مرگ پرنده میشود.
در مواردی که پرندگان به این بیماری دچار می‌شوند نباید درمان در منزل را امتحان کنید و باید به دکتر دامپزشک مراجعه کنید. علائمی که ممکن است این پرندگان بیمار از خود نشان دهند، حال عمومی ناخوش است. از طرفی ممکن است که برجستگی و تورم هم در ناحیه‌ی گلوی آنها مشاهده شود. همچنین ممکن است که آب دهان آنها جاری شود و نتوانند آن را ببلعند.
تریکومونیازیس چه علائمی دارد؟
گفتیم که این بیماری می‌تواند انسان‌ها و حیوانات را آلوده کند. از طرفی در انسان‌ها می‌تواند سنین و جنسیت‌های مختلفی را دچار کند. مسئله اینجاست که علائم این بیماری چیست؟ برای اینکه یک بیماری را به موقع تشخیص دهیم، باید به علائم آن توجه کنیم و آنها را بشناسیم. در ادامه به علائم این عفونت در موارد مختلف پرداخته‌ایم. با ما همراه باشید.
تریکومونیازیس در زنان: علائم عفونت تریکومونایی واژن
بیماری تریکومونا می‌تواند زنان را نیز درگیر کند، چیزی که قبل‌تر هم به آن اشاره کردیم. اما این عفونت چه علائمی ایجاد می‌کند؟ این بیماری می‌تواند علائم زیر را در زنان ایجاد کند:
- قرمزی و خارش وارژن
- احساس سوزش واژن
- درد واژن
- ترشحاتی که هنگام ادرار کردن هم دیده‌می‌شوند.
- درد هنگام ادرار کردن و یا درد هنگام مراقبت (دیسپارونی)
- ترشح سبز، زرد و یا سفید و کرم رنگ از واژن
- بوی بد واژن یا بوی شبیه به ماهی مرده
تریکومونیازیس در مردان: علائم عفونت تریکومونایی در مردان
همان‌طور که گفتیم این بیماری در ۷۰٪ مبتلایان علائمی ندارد و در ۳۰٪ باقی هم علائم می‌تواند از یک ناخوشی ساده تا علائم شدید التهابی متفاوت باشد. برخی از مردانی (زنان هم همین‌طور هستند) که به این بیماری مبتلا می‌شوند، از ۵ تا ۲۸ روز بعد از ابتلا علائم نشان می‌دهند. اما در میان مردانی که علائم را از خود نشان می‌دهند، می‌تواند مانند زنان باشد. برخی از علائم مردان شامل موارد زیر است:
- خارش و ناراحتی در داخل آلت تناسلی مردانه
- سوزش و درد بعد از انزال و یا بعد از ادرار کردن
- ترشحات از نوک آلت تناسلی: این مورد می‌تواند خود را در لباس زیر مردانه به صورت رنگ خشک‌شده نشان‌دهد.
علت بیماری بیماری تریکومونیازیس چیست؟
این بیماری به علت یک انگل تک سلولی پروتوزا ایجاد میشود که از آغازیان است و می‌تواند بخش پایینی دستگاه تناسلی را در زنان و دهانه‌ی رحم را آلوده کند. این عامل عفونی همچنین می‌تواند اورترا یا مجرای خروجی ادرار را در آلت تناسلی مردانه آلوده کند.
انتقال بیماری تریکومونا می‌تواند از طریق رابطه جنسی باشد. این بیماری از زن به زن و یا از زن به مرد و برعکس منتقل میشود. سکس دهانی، سکس واژینال و سکس از پشت می‌توانند در انتقال این بیماری موثر باشند. دوره‌ی نهفتگی این بیماری چندان مشخص نیست. اما معمولا از ۵ تا ۲۸ روز می‌تواند علائم نشان داده‌شود. حتی اگر فرد علامت هم از خود نشان ندهد اما به عفونت آلوده شده‌باشد، می‌تواند این بیماری را به باقی افراد انتقال دهد.
عوامل خطر ابتلا به عفونت تریکوموناسیس چیست؟
عوامل خطر ابتلا به این بیماری شامل موارد زیر هستند:
- کسانی که بیش از یک شریک جنسی دارند.
- افرادی که سابقه سکس با اشخاص آلوده به بیماری‌های جنسی را داشته‌اند و قبلا به بیماری‌های جنسی مبتلا شده‌اند.
- کسی که قبلا به عفونت تریکومونیازیس مبتلا شده‌است.
- کسانی که سکس بدون کاندوم دارند.
- افرادی که رفتارهای پرخطر جنسی دارند.
بیماری تریکومونیا یا تریکومونا چگونه تشخیص داده می شود؟
اما این بیماری چگونه تشخیص داده‌می‌شود؟ برای تشخیص این بیماری باید به دکتر مراجعه کنید. توجه داشته‌باشید که یکی از راحت‌ترین روش‌ها برای تشخیص این بیماری دیدن علائم آن است. در ادامه به روش‌های تشخیص این بیماری اشاره کرده‌ایم:
- یکی از اصلی‌ترین روش‌ها در تشخیص این بیماری، معاینه است. هنگامی که دکتر شما را معاینه می‌کند، می‌تواند علائم را در فرد ببیند.
- در مواقعی که دکتر به عفونت تریکومونا مشکوک شود، از ترشحات واژن و یا آلت تناسلی مرد نمونه سواب می‌گیرد. این نمونه ترشحات به آزمایشگاه فرستاده میشود تا برای این بیماری بررسی شود. در صورتیکه انگل در زیر میکروسکوپ دیده شود، بیماری تشخیص داده‌شده‌است و نیازی به انجام بررسی‌های بیشتر نیست.
- گاهی از تست‌های رپید و یا تست فوری برای بررسی آنتی ژن این بیماری استفاده میشود.
از آنجایی که بخش زیادی از افراد مبتلا به این انگل علائمی از خود نشان نمی‌دهند، مهم است که چکاپ‌های روتین خود را با دقت انجام دهید.
درمان تریکومونا یا درمان تریکومونیازیس چیست؟
برای درمان این بیماری باید به دکتر مراجعه کنید. روش‌های درمانی که برای درمان بیماری مورد استفاده قرار می‌گیرند، بستگی به شدت علائم دارد. در ادامه به روش‌های درمانی عفونت تریکومونا پرداخته‌ایم:
درمان دارویی تریکومونیازیس؛ درمان تریکوموناس با مترونیدازول
برای درمان بیماری تریکومونیازیس می‌توان از آنتی‌بیوتیک کمک گرفت. آنتی‌بیوتیکی که برای درمان تریکومونا موثر است، مترونیدازول است. از مترونیدازول برای درمان این بیماری استفاده میشود. این دارو را می‌توان در دوران بارداری هم تجویز کرد. در ادامه روش‌های مختلف تجویز مترونیدازول برای تریکومونا داده شده‌است:
- تک دوز: یکی از روش‌های درمانی این بیماری درمان تک دوز و با دوز بالا است. برای استفاده از این روش، دوز بالای مترونیدازول برای بیمار تجویز میشود. این روش معمولا توصیه نمی‌شود.
- چند دوزی: در این روش از دوزهای پایین‌تر اما برای مدت طولانی‌تر استفاده میشود. برای درمان چند دوزی مترونیدازول، به مدت ۷ روز دوبار از این قرص استفاده میشود.
در درمان با مترونیدازول، حتی اگر احساس بهبودی هم داشته‌باشید، باید درمان را تا انتها ادامه دهید. ممکن است که علائم برطرف شوند اما شما به طور کامل بهبود پیدا نکرده‌باشید.
برای درمان تریکومونیازیس معمولا از درمان با چند دوز مترونیدازول به مدت ۷ روز استفاده میشود.
درمان بیماری تریکومونیازیس در مردان
درمان این بیماری در مردان و زنان، هر دو، دارویی و با کمک مترونیدازول است. البته که از داروهای دیگری مانند تینیدازول یا سکیندازول هم استفاده میشود.
درمان عفونت تریکومونیازیس در زنان: درمان عفونت تریکومونایی واژن
تریکومونا در زنان از طریق درمان دارویی و با کمک مترونیدازول انجام میشود. ممکن است که در طول درمان علائم شما برطرف شود اما بهبودی کامل پیدا نکنید. بنابراین تا روز آخر باید این دارو را مصرف کنید و در مدت درمان از رابطه جنسی خودداری کنید تا روند درمان شما کامل شود.
عوارض بیماری تریکومونیازیس چیست؟
عوارضی که این بیماری می‌تواند ایجاد بکند برای افراد عادی (مردان عادی و زنانی که حامله نیستند) می‌تواند علائم آزاردهنده‌ی بیماری و نارضایتی در سکس باشد. همچنین این بیماری می‌تواند جواب پاپ اسمیر را مختل کند. اما از میان علائمی که ممکن است این بیماری برای شما ایجاد کند، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- می‌تواند باعث زایمان زودرس شود.
- ممکن است در زنان باردار باعث زایمان نوزاد با وزن پایین‌تر از حد انتظار شود.
- باعث تولد نوزاد آلوده میشود.
- این بیماری احتمال ابتلا به سایر بیماری‌های مقاربتی را افزایش می‌دهد.
- احتمال ابتلا به ایدز را زیاد می‌کند.
- اگر این بیماری درمان نشود، می‌تواند تا ماه‌ها آلودگی به جای مانده باشد.
این عفونت در زنان باردار می‌تواند عوارضی مانند زایمان زودرس، انتقال آلودگی به نوزاد و تولید نوزاد با وزن کم ایجاد کند.
چگونه از ابتلا به عفونت تریکوموناس پیشگیری کنیم؟
مانند سایر بیماری‌های مقاربتی، تنها روشی که می‌تواند از ابتلا به این بیماری پیشگیری کند، سکس نداشتن است. از آنجایی که این مورد تقریبا ممکن نیست، بهتر است که سعی کنیم با رفتارهای سالم این احتمال را کاهش دهیم. راه‌هایی که می‌توانند احتمال ابتلا به بیماری‌های مقاربتی را کاهش دهند، شامل موارد زیر هستند:
- با کاندوم سکس داشته‌باشید.
- سعی کنید که از سکس با افراد پرخطر بپرهیزید.
- از داشتن شرکای جنسی متعدد پرهیز کنید.
- رفتارهای پرخطر در زمان سکس نداشته‌باشید.