هپاتیت D چیست؟
هپاتیت D که به عنوان ویروس هپاتیت دلتا نیز شناخته می‌شود، عفونتی است که باعث التهاب کبد می‌شود. این تورم می‌تواند عملکرد کبد را مختل کند و باعث مشکلات طولانی‌مدت کبد از جمله زخم‌های کبدی و سرطان شود. این بیماری توسط ویروس هپاتیت D (HDV) ایجاد می شود. این ویروس در ایالات متحده نادر است، اما در مناطق زیر نسبتاً رایج است:
- آمریکای جنوبی
- غرب آفریقا
- روسیه
- جزایر اقیانوس آرام
- آسیای مرکزی
- مدیترانه‌ای
HDV یکی از بسیاری از اشکال هپاتیت است. انواع دیگر عبارتند از:
- هپاتیت A که از طریق تماس مستقیم با مدفوع یا آلودگی غیرمستقیم مدفوع غذا یا آب منتقل می‌شود.
- هپاتیت B که از طریق قرار گرفتن در معرض مایعات بدن از جمله خون، ادرار و مایع منی پخش می‌شود
- هپاتیت C که با قرار گرفتن در معرض خون یا سوزن آلوده منتقل می‌شود
- هپاتیت E، که یک نسخه کوتاه مدت و خود حل شونده از هپاتیت است که از طریق آلودگی غیرمستقیم مدفوع غذا یا آب منتقل می‌شود.
برخلاف سایر اشکال، هپاتیت D به خودی خود قابل ابتلا نیست. این تنها بیماری می‌تواند افرادی را مبتلا کند که قبلاً به هپاتیت B مبتلا شده‌اند.
هپاتیت D می تواند حاد یا مزمن باشد. هپاتیت حاد D به طور ناگهانی رخ می‌دهد و به طور معمول علائم شدیدتری ایجاد می کند. ممکن است خود به خود از بین برود. اگر عفونت شش ماه یا بیشتر طول بکشد، این بیماری به عنوان هپاتیت مزمن D شناخته می شود. نسخه طولانی مدت عفونت به تدریج در طول زمان ایجاد می‌شود. ویروس ممکن است چند ماه قبل از بروز علائم در بدن وجود داشته باشد. با پیشرفت هپاتیت D مزمن، احتمال عوارض افزایش می یابد. بسیاری از افراد مبتلا به این بیماری در نهایت به سیروز یا زخم شدید کبد مبتلا می‌شوند.
در حال حاضر هیچ درمان یا واکسنی برای هپاتیت D وجود ندارد، اما می‌توان از آن در افرادی که قبلاً به هپاتیت B مبتلا نشده‌اند پیشگیری کرد. درمان همچنین می‌تواند به پیشگیری از نارسایی کبد در صورت تشخیص زودهنگام بیماری کمک کند.
علائم هپاتیت D چیست؟
علائم HDV می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
- زردی پوست و چشم
- ناراحتی معده
- درد شکم
- استفراغ
- احساس خستگی
- عدم احساس گرسنگی
- درد مفاصل
- ادرار تیره
- مدفوع رنگ روشن
علت بیماری هپاتیت D چیست؟
یکی از اساسی‌ترین پرسش‌ها درباره هپاتیت دی نحوه ابتلای آن است. اینکه راههای انتقال هپاتیت D چیست. این ویروس در صورت تماس و ورود خون و سایر مایعات بدن انتقال می‌یابد. با این حال، تنها در صورت ابتلا به هپاتیت B می‌تواند شما را مبتلا کند. HDV برای زنده ماندن به سویه “B” هپاتیت نیاز دارد.
این حالت به دو صورت رخ خواهد داد:
عفونت همزمان: افراد می‌توانند HBV و HDV یا همان هپاتیت B و D را همزمان بگیرند.
عفونت با فاصله زمانی: این حالت زمانی رخ می‌دهد که شما ابتدا به هپاتیت B مبتلا شوید، سپس با HDV وارد بدن شود. این رایج ترین راه برای ابتلا به هپاتیت دی است.
چه کسانی بیشتر در معرض ابتلا به هپاتیت D هستند؟
افرادی که شامل موارد زیر می‌شوند بیشتر در معرض خطر ابتلا به هپاتیت D هستند:
- کسانی که هپاتیت B دارند
- مردان هم‌جنس‌گرا
- افرادی که اغلب تزریق خون دریافت می‌کنند
- افرادی که از مواد تزریقی یا داخل وریدی (IV) مانند هروئین استفاده می‌کنند
تشخیص هپاتیت D
پس از آنکه با این بیماری و علائم آن آشنا شدید باید بدانید که تشخیص هپاتیت نوع D به چه صورت انجام می‌شود. اگر هرکدام از علائم گفته شده در فرد ظاهر شود، وی باید سریعاً به پزشک مراجعه کند. پس از مراجعه فرد به پزشک، پزشک در مورد علائم و شیوه زندگی سوالاتی می‌پرسد. سپس یک معاینه انجام می‌دهد. آنها خون فرد را برای انواع مختلف هپاتیت آزمایش می‌کنند. در صورت ابتلا به آن، پزشک آزمایشات خونی و تصویربرداری بیشتری را برای بررسی علائم آسیب کبد بیمار انجام می‌دهد.
درمان هپاتیت D چگونه ممکن است؟
هیچ درمان شناخته شده‌ای برای هپاتیت حاد یا مزمن D وجود ندارد. برخلاف سایر اشکال هپاتیت، به نظر نمی‌رسد داروهای ضد ویروسی با منبع معتبر فعلی در درمان HDV بسیار مؤثر باشند.
معمولاً دوزهای زیادی از دارویی به نام اینترفرون تا 12 ماه اول به بیمار داده شود. اینترفرون نوعی پروتئین است که ممکن است از انتشار ویروس جلوگیری کرده و منجر به بهبودی بیماری شود. با این حال، حتی پس از درمان، افراد مبتلا به هپاتیت D هنوز هم می‌توانند با آزمایش مثبت رو به رو شوند. این بدان معنی است که هنوز هم استفاده از اقدامات پیشگیرانه برای جلوگیری از انتقال مهم است. همچنین فرد باید همه علائم خود را مورد بررسی قرار دهد.
در صورتی که بیمار به بیماری‌های کبدی نیز مبتلا شود، به پیوند کبد نیاز خواهد داشت. پیوند کبد یک عمل جراحی پیچیده و سخت است که شامل برداشتن کبد آسیب دیده و جایگزینی آن با یک کبد سالم از اهداکننده می‌شود. لازم به ذکر است در مواردی که نیاز به پیوند کبد باشد، تقریباً 70 درصد افراد تنها 5 سال یا کمی بیشتر پس از عمل زنده می‌مانند.
چگونه می‌توان از هپاتیت D پیشگیری کرد؟
تنها راه شناخته شده برای جلوگیری از هپاتیت دی جلوگیری از عفونت با هپاتیت B است. شما می‌توانید اقدامات پیشگیرانه زیر را برای کاهش خطر ابتلا به هپاتیت B انجام دهید:
واکسن مؤثرترین روش برای جلوگیری از هپاتیت دی است. واکسن‌هایی برای کودکان وجود دارند که می‌توانند در سنین پایین آن را تزریق کرده و بدن خود را در ارتباط با ویروس هپاتیت ایمن کنند. واکسیناسیون معمولاً در یک سری از سه تزریق در یک دوره شش ماهه انجام می‌شود.
در رابطه جنسی از وسایل محافظتی استفاده شود. همانطور که اشاره شد، هپاتیت از طریق رابطه جنسی منتقل می‌شود. بنابراین استفاده از وسایل مراقبی اهمیت می‌یابد.
استفاده از سوزن‌های آلوده باعث ابتلا به هپاتیت دی می‌شود. به همین دلیل این بیماری در افرادی که اعتیاد به مواد مخدر قابل تزریق دارند بیشتر دیده می‌شود. زیرا از طریق سوزن آلوده به سرعت انتقال می‌یابد.
افراد باید در هنگام خالکوبی و سوراخ کردن گوش احتیاط کنند. هر زمان که پیرسینگ یا خالکوبی کردید به یک مکان قابل اعتماد بروید. نحوه تمیز کردن تجهیزات را بپرسید و مطمئن شوید که کارکنان از سوزن‌های استریل استفاده می‌کنند.