قرص سیپروفلوکساسین چیست؟
سیپروفلوکساسین یک داروی آنتی بیوتیکی است که متعلق به گروه داروهای فلوروکینولون می‌باشد. این داروی ضدمیکروب برای درمان طیف گسترده ای از عفونت های باکتریایی مانند عفونت های دستگاه ادراری (UTIs)، عفونت های دستگاه تنفسی، عفونت های پوست و بافت نرم، عفونت های استخوان و مفاصل، عفونت های دستگاه گوارش و برخی عفونت‌های تناسلی استفاده می شود.
سیپروفلوکساسین یک آنتی بیوتیک ارزشمند است که برای درمان طیف گسترده ای از عفونت های باکتریایی در جهاد استفاده می شود. با این حال، تنها باید تحت نظر یک پزشک که می تواند وضعیت خاص شما را ارزیابی کند و برنامه درمانی مناسب را ارائه دهد، تجویز گردد. در صورت بروز هرگونه عوارض جانبی یا نگرانی در مورد این دارو، فوراً با پزشک خود مشورت کنید.
سیپروفلوکساسین و‌مقاومت میکروبی:
سیپروفلوکساسین یک آنتی بیوتیک مهم است که به طور گسترده برای مبارزه با عفونت های باکتریایی مختلف استفاده می شود. مقاومت میکروبی یکی از مشکلات جهانی می باشد که با سرعت زیادی رو به افزایش است ودر صورتی که مصرف بی رویه و نامناسب آنتی بیوتیک ها در دنیا ادامه یابد با مشکلات تهدید کننده ی حیات مواجه خواهیم شد. با این حال، استفاده بیش از حد و استفاده نامناسب از آنتی بیوتیک هایی مانند سیپروفلوکساسین به مشکل رو به رشد مقاومت میکروبی (AMR) دامن زده است. مقاومت به آنتی‌بیوتیک ها زمانی اتفاق می‌افتد که باکتری‌ها تکامل می‌یابند و در برابر داروهایی که برای از بین بردن آنها طراحی شده‌اند، مقاومت می‌کنند و درمان عفونت‌ها را با مشکل مواجه می‌کنند. زماني كه داروهای ضدباکتری بدون تجويزپزشك ،با مقدار نامناسب يا با طول درمان نامناسب مصرف شوند،نه تنها اثرات مطلوب برای خود فرد ندارند بلكه منجر به عدم ريشه كن شدن باكتري های موجود در بدن آن فرد می شوند و علاوه بر اين،باكتري هايی كه در معرض دارو قرار گرفته اند اما از بين نرفته اند، نسبت به اين دارو مقاومت پيدا مي كنند.اين مسأله منجر به ايجاد نسل جديد و مقاومي از ميكروب ها مي شود كه ديگر به سادگي به داروهاي آنتي بيوتيكی موجود، پاسخ نمی دهند. سیپروفلوکساسین که یک آنتی بیوتیک قوی است از این موضوع مصون نیست. برای مبارزه با مقاومت میکروبی، ، لازم است که تجویز آنتی بیوتیک ها به صورت منطقی و مبتنی بر نیاز واقعی بیمار باشد، رعایت دقیق دستورالعمل، دوز و مدت زمان مناسب، و در نهایت تجویز در صورت لزوم سیپروفلوکساسین الزامی می‌باشد. این رویکرد مسئولانه برای استفاده از آنتی بیوتیک برای حفظ اثربخشی آنتی بیوتیک هایی مانند سیپروفلوکساسین برای نسل های آینده و مقابله با چالش جهانی مقاومت ضد میکروبی نقش بسیار کلیدی است.
از آنجا كه عموماً عفونت ها مسری می باشند مصرف بی رويه ی آنتی بیوتیک ها نه تنها برای خود فرد بيمار بلكه برای ساير افراد جامعه نیز مشکل آفرین می باشد.
اسامی تجاری معروف سیپروفلوکساسین
سیپروفلوکساسین با اسامی تجاری مختلفی عرضه می‌شود. برخی از نام‌های تجاری شناخته شده برای سیپروفلوکساسین در ایران عبارتند از:
سیپرو (Cipro)
سیپروتاب (Ciprotab)
سیپروفلوکساس (Ciprofloxacin)
سیپروکس (Ciprox)
سیپروکسان (Ciproxan)
سیپروفارم (Ciprofarm)
سیپرین (Ciprin)
سیپروفلوکساسین خارجی:
برخی از اسامی تجاری سیپروفلوکساسین در دنیا:
Cipro (کشورهای مختلف)
Ciprobay (کشورهای مختلف)
Ciproxin (کشورهای مختلف)
Ciflox (فرانسه)
Ciprinol (رومانی)
Ciproflox (بلغارستان)
Ciprobac (مکزیک)
Ciprolon (تایلند)
Cipromax (ترکیه)
Ciprocinal (صربستان)
لطفاً توجه داشته باشید که نام تجاری و ترکیب داروها ممکن است در هر کشور با توجه به تغییرات زمانی و نیازهای بازار متفاوت باشد.
سیپروفلوکساسین چه کار می‌کند؟
سیپروفلوکساسین با مهار رشد و تکثیر باکتری ها عمل می کند. این داروی ضدباکتری این کار را با تداخل در تکثیر DNA و فرآیندهای ترمیمی در درون سلول‌ها باکتری‌ها انجام می‌دهد و در نهایت منجر به مرگ آنها می‌شود.
کاربردهای رایج سیپروفلوکساسین:
سیپروفلوکساسین برای عفونت های مختلف تجویز می شود:
– عفونت های دستگاه ادراری (UTIs)
– عفونت های دستگاه تنفسی
– عفونت های پوست و بافت نرم
– عفونت های دستگاه گوارش
– تب تیفوئیدی (حصبه)
سیپروفلوکساسین در عفونت‌های ناشی از گاز انسان یا حیوان:
این دارو یک جایگزین مناسب در درمان زخم های ناشی از گازگرفتگی انسان یا حیوان، به ویژه در بیمارانی که به بتالاکتام ها حساس هستند، می‌باشد.
سیپروفلوکساسین و زخم پای دیابتی:
سیپروفلوکساسین در ترکیب با سایر داروهای مناسب، یک گزینه درمانی موثر و توصیه شده برای عفونت زخم پای دیابتی می‌باشد.
سیپروفلوکساسین و بیماری کولون:
سیپروفلوکساسین (با یا بدون مترونیدازول) همراه با یک عامل بیولوژیک (به عنوان مثال، عوامل آلفا فاکتور نکروز ضد تومور، عوامل ضد اینتگرین، مهارکننده های اینترلوکین 12/23) یک درمان موثر و توصیه شده جهت القای بهبودی فیستول می‌باشد.
مقدار مصرف و نحوه مصرف سیپروفلوکساسین:
-دوز سیپروفلوکساسین می تواند بر اساس نوع و شدت عفونت متفاوت باشد. سیپروفلوکساسین تنها با ارائه نسخه پزشک عرضه می‌شود. به طور معمول، این دارو به صورت خوراکی همراه یا بدون غذا مصرف می شود و باید با یک تا دو لیوان پر آب خورده شود.
-قرص خوراکی این دارو باید حتما بطور کامل بلعیده شود لذا از خرد کردن یا جویدن آن بپرهیزید.
-درمان با این دارو معمولا به صورت دوبار در روز (هر نوبت ۲۵۰ تا ۵۰۰میلی‌گرم) به مدت یک هفته یا بیشتر می باشد. با این وجود برای برخی عفونت ها ممکن است حتی به صورت یک قرص تکی تجویز شود.به همین دلیل طول درمان و مقدار مصرف به طور دقیق توسط پزشک مشخص می‌شود.
عوارض جانبی سیپروفلوکساسین:
سیپروفلوکساسین مانند همه داروها می تواند عوارض جانبی داشته باشد.
عوارض شایع سیپروفلوکساسین :
-احساس خستگی، تهوع یا استفراغ از عوارض شایع مصرف سیپروفلوکساسین می باشد که با مصرف وعده های غذایی سبک و همچنین مصرف دارو پس از غذا می توان آن را کنترل نمود.
-اسهال خفیف و درد حین ادرار کردن نیز از عوارض شایع سیپروفلوکساسین می باشد که با مصرف مایعات بمقدار کافی، می توان آنها را برطرف کرد با این حال اگر اسهال ادامه دار شد و یا حاوی خون بود، حتما به پزشک مراجعه نمایید.
عوارض نادر اما جدی
این دارو می تواند عوارض نادر اما جدی داشته باشد که علی رغم اینکه احتمال وقوع آنها کم می باشد، اما پیگیری و توجه به آنها بسیار مهم است.لذا در صورت داشتن علائم سرفه همراه با گلودرد ،خشکی و التهاب چشم و بروز لکه های قرمز پوستی فوراًبه پزشک خود یا مرکز درمانی مراجعه کنید.
-در موارد کمی مصرف این آنتی بیوتیک کینولینی منجر به انقباضات و کشیدگی عضلات و آسیب تاندون ها ومفاصل می شود. در صورت احساس درد و کشیدگی در عضلات و مفاصل در مدت درمان با این دارو، در اولین فرصت پیش از مصرف نوبت بعدی دارو به پزشک مراجعه نمایید.
اشکال دارویی سیپروفلوکساسین:
سیپروفلوکساسین در شکل‌های مختلف دارویی عرضه می‌شود:
-قرص خوراکی (Tablet): قرص سیپروفلوکساسین ۲۵۰ میلی‌گرم، سیپروفلوکساسین ۵۰۰ میلی‌گرم برای مصرف خوراکی طراحی شده است و به رایج ترین شکل مصرفی سیپروفلوکساسین در بازار می‌باشد.در برخی کشورهای قرص سیپروفلوکساسین ۷۵۰ میلی‌گرم و ۱۰۰ میلی‌گرم نیز در دسترس می‌باشد.
-سوسپانسیون خوراکی (Oral Suspension): برخی شرکت‌های داروسازی سیپروفلوکساسین را به شکل محلول سوسپانسیون سیپروفلوکساسین ۲۵۰میلی‌گرم و ۵۰۰ میلی‌گرم در ۵میلی‌لیتر، جهت مصرف خوراکی در اختیار مصرف کنندگان قرار می‌دهند.
-قطره چشمی (Eye Drops): سیپروفلوکساسین در شکل قطره چشمی نیز در داروخانه‌ها در دسترس است و برای درمان عفونت‌های چشمی تجویز می‌گردد.
-قطره گوشی (Ear Drops): در برخی موارد، سیپروفلوکساسین به عنوان قطره گوشی جهت درمان عفونت‌های گوش تجویز می‌شود.
-محلول آماده تزریق: محلول تزریقی سیپروفلوکساسین ۲۰۰ میلی‌گرم در ۱۰۰ میلی‌لیتر و محلول تزریقی سیپروفلوکساسین ۴۰۰ میلی‌گرم در ۱۰۰ میلی‌لیتر (سیپروفلوکساسین جهت تزریق وریدی در دکستروز ۵درصد)
توجه داشته باشید که شکل دارویی مورد استفاده باید توسط پزشک معین شود، و دستورات و دوزهای معین برای اشکال دارویی مختلف می‌تواند متفاوت باشد.
نکات مهم در مصرف سیپروفلوکساسین:
سیپروفلوکساسین یک داروی مهم است که نیاز به مصرف دقیق و منظم دارد. در زیر لیستی از نکات مهم برای مصرف این دارو آورده شده است:
-سیپروفلوکساسین باید توسط پزشک تجویز شود و بیمار توصیه‌های لازم را از پزشک و دستورالعامل درون جعبه دارو دریافت کند و رعایت نماید. هرگز این دارو را به دیگران تجویز نکنید یا برای خوددرمانی استفاده نکنید.
-در صورت بروز مشکلات عضلانی،التهاب و یا کشیدگی تاندون ها، مشکل کلیوی، قلبی،بیماری صرع و سایر موارد پزشک خود را مطلع نمایید.
– سابقه حساسیت یا واکنش نامطلوب قبلی به آنتی بیوتیک ها (خصوصا حساسیت به آنتی بیوتک هایی مانند افلوکساسین، نورفلوکساسین، لووفلوکساسین، موکسی فلوکساسین و نالیدیکسیک اسید) و سایر داروها را به پزشک خود اطلاع دهید.
– سیپروفلوکساسین ممکن است با سایر داروها و مکمل‌های مصرفی شما تداخل داشته باشد، بنابراین پزشک خود را از تمام داروهایی که در حال حاضر مصرف می کنید مطلع کنید.
-مقدار و زمان مصرف سیپروفلوکساسین را دقیقاً بر اساس دستورات پزشک خود رعایت کنید. عدم رعایت دقیق دوز می‌تواند باعث ایجاد مقاومت باکتریایی، عود مجدد عفونت و بروز عوارض دارویی شود.
-سیپروفلوکساسین می‌تواند حساسیت به نور خورشید ایجاد کند. بنابراین، در طی مصرف، از قرار گرفتن در معرض نور خورشید مستقیم و اشعه فرابنفش جلوگیری کنید و از کرم ضدآفتاب و عینک آفتابی مناسب استفاده کنید زیرا این دارومی تواند خطر آفتاب سوختگی را افزایش دهد.
-پیش از شروع مصرف سیپروفلوکساسین، پزشک خود را در جریان داروهای دیگری که ممکن است در حال مصرف باشید شامل کلیه ی داروهای تجویزی و خریداری شده بدون نسخه، قرار دهید.
-هیچگاه بدون مشورت با پزشک دارو را قطع نکنید همچنین از مصرف خودسرانه یا شروع مجدد آنتی‌بیوتیک‌هایی همچون سیپروفلوکساسین بدون نظر پزشک خودداری کنید.
-حتی در صورت احساس بهبود علائم، دوره ی مصرف دارو را کامل نمایید.
-در صورت اقدام به هرگونه واكسيناسيون پزشك خود را از مصرف اين دارو مطلع نماييد.
-مصرف این دارو سرگیجه ی مختصری ایجاد می کند. لذا از رانندگی و فعالیت هایی که نیاز به تمرکز بیشتری دارند تا زمانی که اثر دارو برطرف نشده است، خودداری نمایید.
تداخل مهم غذایی سیپروفلوکساسین
-سیپروفلوکساسین می‌تواند همراه یا بدون غذا مصرف شود. اما به دلیل عوارضی که بلورهای این دارو هنگام دفع در مجاری ادراری ممکن است ایجاد کنند و منجر به بروز احساس درد حین ادرار همزمان با دفع این دارو شوند، ضروری است با یک تا دولیوان پرآب مصرف شود.
-در مدت مصرف سیپروفلوکساسین، لازم است مقدار کافی آب بنوشید تا از تشکیل توده‌های دارویی در کلیه‌ها پیشگیری شود.
-مصرف سیپروفلوکساسین با محصولات لبنی: مصرف سیپروفلوکساسین با محصولات لبنی (شیر، ماست، یا دیگر محصولات حاوی کلسیم) می‌تواند جذب دارو را کاهش دهد. حداقل فاصله ی ۲-۴ساعت با محصولات لبنی و مکمل‌های حاوی کلسیم رعایت شود.
-علاوه بر لبنیات مصرف آب پرتقال و نوشیدنی های انرژی زا همراه با این دارو منجر به کاهش اثربخشی آن می شود.
-در مدت درمان با این دارو مصرف شربت های ضداسید معده و مکمل های حاوی آهن یا روی را حداقل ۲ ساعت با مصرف این دارو فاصله دهید.
علائم هشدار که هنگام مصرف سیپروفلوکساسین باید به آنها توجه کنید:
-مشکلات عضلانی با داروی سیپروفلوکساسین: در صورت بروز درد، کشیدگی و اسپاسم شدید عضلات، تورم، یا ضعف عضلات پس از شروع مصرف سیپروفلوکساسین، بلافاصله به پزشک خود اطلاع دهید، چرا که ممکن است به عوارض عضلانی جدی این دارو دچار شده باشید.
-هرگز ناراحتی‌هایی مانند اسهال شدید، تغییرات جدی در دفع ادرار، سرفه خونی، تنگی نفس و دیگر علائم آزاردهنده را نادیده نگیرید و به پزشک خود اطلاع دهید.
– اگر علائم واکنش های حساسیتی مانند بثورات جلدی، خارش، تورم صورت یا گلو، سرگیجه شدید یا مشکل در تنفس را تجربه کردید، فوراً به پزشک مراجعه کنید.
– چنانچه باردار یا شیرده هستید یا قصد بارداری دارید، به پزشک خود اطلاع دهید، پزشک با محاسبه ی خطر و منفعتی که درمان با سیپروفلوکساسین برای شما دارد، تصمیم به تجویز دارو در شرایط خاص می گیرد.
-در برخی افراد با مصرف آنتی بیوتیک ها ضایعات قرمز همراه با خارش در دهان یا واژن ایجاد می شود.در صورت بروز این علائم به پزشک خود مراجعه نمایید.
-از آنجا که سیپروفلوکساسین می تواند بر روی سطح قند خون موثر باشد، در افراد دیابتی کنترل قند خون روزانه در مدت درمان با این دارو ضروری می باشد.
سیپروفلوکساسین و بیماری فاویسم:
فاویسم یک بیماری پزشکی است که با کمبود ارثی آنزیم G6PD همراه است، که می تواند منجر به نوعی از کم‌خونی به نام کم خونی همولیتیک شود. افراد مبتلا به فاویسم باید از مصرف باقلا، و همچنین برخی داروها از جمله سیپروفلوکساسین نیز اجتناب کنند، زیرا می تواند باعث همولیز یا تجزیه سلول‌عای خونی در این افراد شود. بنابراین، استفاده از سیپروفلوکساسین در افراد مبتلا به کمبود G6PD باید به دقت کنترل شود تا از عوارض جانبی فاویسم جلوگیری شود.
مصرف سیپروفلوکساسین در کودکان و نوجوانان:
آیا مصرف فلوروکینولونها در کودکان جایز است؟
– تجویز سیستمیک فلوروکینولونها در کودکان زیر 18 سال توصیه نمی شود، زیرا مطالعات در حیوانات نابالغ نشان دادند که این داروها باعث افزایش خطر آتروپاتی همراه با ضایعات غضروف در مفاصل می شوند.
– یک دیدگاه وجود دارد که در غیاب آرتروپاتی ناشی از این داروها در انسان که در طی دهه های گذشته دیده شده است، مزایای فلوروکینولونها، مخصوصا در کودکان دچار سیستیک فیبروز، نسبت به خطر سمیت مفصلی کوتاه مدت و اندک این داروها ارجح می باشد.
– این دیدگاه از یک مطالعه حمایت می کند که در این مطالعه به ارزیابی خطرات و سمیت اسکلتی- عضلانی در طول پنج سال پیگیری در کودکان مبتلا به اوتیت میانی حاد یا پنومونی اکتسابی از جامعه که برای درمان از لووفلوکساسین یا مقایسه کننده استفاده کرده بودند، پرداخته بود. کودکانی که در سال اول پیگیری، دچار عوارض اسکلتی_عضلانی شدند به مدت چهار سال دیگر ( در مجموع پنج سال) پیگیری شدند. از بین کودکانی که در سالهای دوم تا پنجم پیگیری، با عوارض اسکلتی-عضلانی شناسایی شدند تعداد آنهایی که این عارضه، احتمالا مربوط به دارو بود در هر دو گروه ( لووفلوکساسین و مقایسه کننده) مساوی بود ( 1 از 1340 در گروه مصرف کننده لووفلوکساسین، 1 از 893 در گروه مقایسه کننده) و در نهایت هیچ عوارضی جانبی اسکلتی- عضلانی به لووفلوکساسین احتمال داده نشد.
– سیپروفلوکساسین توسط سازمان غذاوداروی آمریکا در درمان عفونت ادراری پیچیده و پیلونفریت مرتبط با اشرشیا. کلی در کودکان، تایید شده است.
– سیپروفلوکساسین و لووفلوکساسین توسط سازمان غذاوداروی آمریکا در پروفیلاکسی بعد از تماس آنتراکس ( سیاه زخم ) استنشاقی، درمان و پیشگیری از طاعون ( plague ) تایید شده اند.
– آکادمی متخصصین کودکان آمریکا ( AAP ) توصیه می کند که استفاده از فلوروکینولونهای سیستمیک در کودکان باید به درمان عفونتهایی محدود شود که هیچ آنتی بیوتیک موثر و ایمن دیگر وجود نداشته باشد و یا در مواردی که استفاده از فلوروکینولونهای خوراکی، جایگزین منطقی به جای درمان تزریقی آنتی بیوتیکهایی از گروه دیگر باشد.
-مصرف این دارو در افراد زیر ۱۸ سال تنها در شرایط خاص و با تجویز پزشک متخصص توصیه می شود.
مطالب ویژه با همکاری آقای دکتر مهدی شاهمیرانی:
بهترین آنتی بیوتیک برای درمان عفونت ادراری تحتانی بدون عارضه کدام است؟
این مقاله، یکی از 20 مطالعه پژوهشی برتر سال 2013 است که براساس پایش منظم مقالات توسط جمعی از اعضای انجمن پزشکی کانادا انتخاب گردیده است. این مطالعات که بعنوان شواهد بیمار-محور ارزشمند شناخته می شوند، امتیاز بالایی را بعلت مرتبط بودن و توانایی تغییر در طبابت را به دست آورده اند. این مقاله در گایدلاین کالج پزشکان خانواده آمریکا ( aafp ) هم به ثبت رسیده است. با وجود اینکه مقاله های بسیار زیادی در مجلات پژوهشی انگلیسی زبان در سال 2013 منتشر گردیدند ولی فقط تعداد کمی مورد معیارهای شواهد مهم مبتنی بر بیمار ( POEM ) را از نظر روایی، مرتبط بودن، استفاده از پیامدهای بیمار محور و تغییر در طبابت دارا بودند و 20 مطالعه از این مطالعات جز مطالعات برتر پژوهشی شناخته شدند:
– مطالعه 15 (از 20 مطالعه ) زنان مبتلا به سوزش ادرار مراجعه کننده به مطبهای مراقبت اولیه را تحت پیگیری قرار داد تا بهترین سوالها را برای تشخیص عفونت ادراری تحتانی مشخص کند. مهمترین سوالاتی که پاسخ مثبت به آنها احتمال عفونت ادراری تحتانی را افزایش میداد عبارت بودند از:
– آیا خودتان فکر می کنید که عفونت ادراری تحتانی ( عفونت مثانه و پیشابراه ) دارید؟
– آیا سوزش ادراری شما واقعا شدید است؟ و علائم تحریک واژن ندارید؟
– در مجموع، ده مطالعه به بررسی 8 آنتی بیوتیک برای عفونت ادراری تحتانی پرداخته بودند و محققان مطالعه 16 ( از 20 مطالعه ) با استفاده از روشی موسوم به فرابررسی شبکه ای سعی کردند تا تمامی این داروها را باهم مقایسه کنند. آنها دریافتند که سیپروفلوکساسین و گاتی فلوکساسین در کوتاه مدت تا حدی موثرتر هستند و آموکسی سیلین-کلاوونیک اسید ( کوآموکسی کلاو) نسبت به بقیه اثربخشی کمتری دارد ولی زیان داروهای مختلف، مشابه بود.
مطالعه 16: بهترین آنتی بیوتیک برای درمان عفونت ادراری تحتانی بدون عارضه کدام است؟
این فرابررسی شبکه ای نشان داد که اثربخشی آنتی بیوتیکهای مورد استفاده رایج برای عفونت ادراری تحتانی مشابه است و فقط یک استثنا وجود دارد؛ اثربخشی کوآموکسی کلاو به صورت معنی داری کمتر از بقیه می باشد.
موارد مصرف سیپروفلوکساسین
-کودکان و نوجوانان: درمان عفونت های پیچیده دستگاه ادراری و پیلونفریت ناشی از E.coli
توجه: سیپروفلوکساسین اگرچه موثر است، اما داروی انتخابی اول در کودکان نیست.
-نوزادان، کودکان، نوجوانان و بزرگسالان: پیشگیری برای کاهش بروز یا پیشرفت بیماری ناشی از مواجهه استنشاقی با باسیلوس آنتراسیس؛ پیشگیری و درمان طاعون (Yersinia pestis)
-بزرگسالان: درمان عفونت‌های زیر در صورت وجود باکتری‌های حساس به سیپروفلوکساسین:
عفونت دستگاه ادراری
سیستیت حاد بدون عارضه در زنان
پروستاتیت باکتریایی مزمن
عفونت های استخوان و مفاصل
عفونت های پیچیده داخل شکمی (همراه با مترونیدازول)
اسهال عفونی
تب حصبه (سالمونلا تیفی)
پنومونی اکتسابی بیمارستانی (بیمارستانی)
محدودیت‌های مصرف: از آنجا که مصرف فلوروکینولونها می‌تواند با عوارض جانبی ناتوان کننده و با امکان غیرقابل برگشت (مانند تاندینوپاتی و پارگی تاندون، نوروپاتی محیطی، اثرات سیستم عصبی مرکزی) همراه باشد، تجویز سیپروفلوکساسین به عنوان یک گزینه برای بیمارانی که هیچ گزینه درمانی جایگزینی برای درمان سیستیت حاد بدون عارضه ندارند، در نظرگرفته شود.
موارد مصرف بدون برچسب:
-سیاه زخم (آنتراکس)، درمان سیاه زخم پوستی یا سیستمیک
-عفونت زخم ناشی از گازگرفتگی( حیوان و انسان)، در ترکیب با یک عامل مناسب برای بی هوازی ها، یک گزینه جایگزین موثر و توصیه شده برای پیشگیری و درمان
-بیماری خراش گربه، لنفادنیت (غیر منتشر شده)
-شانکروئید ناشی از H. ducreyi ( با این حال، مقاومت متوسط به سیپروفلوکساسین در چندین ایزوله گزارش شده است.)
-وبا (Vibrio cholerae) ( برای درمان وبا متوسط تا شدید، همراه با هیدراتاسیون تهاجمی)
-بیماری انسدادی مزمن ریه، تشدید حاد
-بیماری کرون، درمان فیستول های ساده اطرف مقعد
-زخم پای دیابتی
-اندوکاردیت، درمان
-مننژیت باکتریایی
-بیماری مننگوکوک (پیشگیری و کنترل)
-نوتروپنی (ناشی از شیمی درمانی)، پیشگیری آنتی‌باکتریال
-تب نوتروپنیک، بیماران سرطانی کم خطر(درمان تجربی)
-عفونت های مرتبط با کاتاتر دیالیز صفاقی
-عفونت محل جراحی
-پیشگیری از عفونت عمل‌های جراحی
-پوچیت (post–ileal pouch-anal anastomosis)، حاد
-عفونت پروستات، حادباکتریال
-عفونت مفصل مصنوعی
-پریتونیت باکتریایی خودبخودی، پیشگیری
-تولارمی، درمان عفونت تولارمی خفیف تا متوسط
موارد مصرفی که توصیه نمی‌شود:
-عفونت رحمی و دهانه رحمی بدون عارضه ناشی از گنوره(به علت مقاومت بالا توصیه نمی‌شود)
-عفونت تنفسی فوقانی(برونشیت حاد) :تجویز سیپروفلوکساسین برای درمان تجربی در بزرگسالان سالم (بدون بیماری مزمن ریوی یا سرکوب سیستم ایمنی) برای درمان عفونت دستگاه تنفسی تحتانی (برونشیت حاد) توصیه نمی شود.علاوه بر این، FDA توصیه می کند که سیپروفلوکساسین برای بیمارانی که هیچ گزینه درمانی جایگزینی در درمان برونشیت ندارند حفظ شود.
-سینوزیت (حاد):جهت درمان تجربی برای درمان سینوزیت توصیه نمی شود.علاوه بر این، FDA توصیه می کند که سیپروفلوکساسین برای بیمارانی که هیچ گزینه درمانی جایگزینی در درمان سینوزیت ندارند حفظ شود.
-عفونت پوست و بافت نرم: از آنجا که اکثر عفونت‌های پوست و بافت نرم به دلیل باکتری های گرم مثبت هستند، سیپروفلوکساسین برای درمان تجربی عفونت‌های پوست و بافت نرم بدون عارضه توصیه نمی شود.
طیف اثر: سیپروفلوکساسین یک آنتی بیوتیک وسیع الطیف با فعالیت در برابر طیف وسیعی از باکتری ها، هر دو سویه گرم منفی و برخی از سویه های گرم مثبت است.
باکتری های گرم منفی:
اشریشیا کلی (E. coli)، کلبسیلا پنومونیه، سودوموناس آئروژینوزا، گونه های سالمونلا، گونه شیگلا، یرسینیا، پروتئوس، مورگانلا، ادواردسیلا، پروویدنسیا، سیتروباکتر و سراتیا، گونه های انتروباکتر، گونه های اسینتوباکتر، کمپیلو باکتر(موارد مقاومت بالا)
باکتری های گرم مثبت:
استافیلوکوکوس اورئوس (برخی سویه ها)، استرپتوکوک پنومونیه (برخی از سویه ها)، استرپتوکوک پیوژنز (برخی از سویه ها)، کورینه باکتریوم(برخی سویه‌ها)،، باسیل‌های گرم مثبت(سرئوس، آنتراسیس و سایر گونه ها)
-برخلاف فلوروکینولونهای جدیدتر، مانند موکسی فلوکساسین و گاتی فلوکساسین سیپروفلوکساسین فعالیت نسبتاً ضعیفی در برابر گرم مثبت‌های بی‌هوازی دارد.
باکتری‌های آتیپیک:
کلامیدیا تراکوماتیس، کلامیدیا پنومونیه، مایکوپلاسما پنومونیه
سایر باکتری ها:
نایسریا گونوره
هموفیلوس آنفولانزا
توجه به این نکته مهم است که سیپروفلوکساسین ممکن است در برابر همه سویه‌های این باکتری‌ها مؤثر نباشد و تست حساسیت برای تعیین مناسب‌ترین درمان برای یک عفونت خاص مورد نیاز است. علاوه بر این، سیپروفلوکساسین به طور کلی در برابر باکتری های بی هوازی مانند کلستریدیوم دیفیسیل موثر نیست.
سیپروفلوکساسین یک داروی آنتی بیوتیکی متعلق به دسته‌ی داروهای فلوروکینولونی است. که برای درمان طیف وسیعی از عفونت های باکتریایی از جمله درمان عفونت های ناشی از باکتری های گرم منفی ( شامل سالمونلا، شیگلا ، کمپیلوباکتر، نیستریا و پسودوموناس ) مصرف می شود . این دارو دارای اثرات متوسط بر علیه باکتری های گرم مثبت ( شامل استرپتوکوکوس پنومونیه )، عفونت مجاری ادراری، ، عفونت های دستگاه گوارش ( از جمله تب تیفوئید ) سوزاک و سپتی سمی ناشی از میکروارگانیسم های حساس می باشد.
دوز سیپروفلوکساسین می تواند بر اساس نوع و شدت عفونت متفاوت باشد.
سیپروفلوکساسین یک فلوروکینولون (به نام 4-quinolone یا کینولون کربوکسیلیک اسید نیز شناخته‌می‌شود.) است که برای استفاده خوراکی و تزریقی ساخته شده است. این دارو یکی از آنتی‌بیوتیک‌های نسل دوم کینولون ها می‌باشد که در مقایسه با نالیدیکسیک اسید، فعالیت ضد باکتریایی قابل توجهی دارند.
فرم خوراکی سیپروفلوکساسین در دوز های ۲۵۰، ۵۰۰ و ۷۵۰ میلی‌گرم می‌باشد. در برخی کشورها قرص سیپروفلوکساسین۵۰۰ و ۱۰۰۰میلی‌گرم آهسته رهش نیز وجود دارد.محلول تزریقی سیپروفلوکساسین نیز حاوی ۱۰۰، ۲۰۰ یا ۴۰۰ میلی گرم دارو می‌باشد.
مکانیسم اثر سیپروفلوکساسین
سپروفلوکساسین از مشتقات فلوروکینولون ها، یک ترکیب باکتریسید است که از طریق مهار آنزیم DNA ژیراز، دوباره سازی ، ترجمه و ترمیم DNA باکتری را مهار می کند. سیپروفلوکساسین انزیم DNA-gyrase را در باکتری های غیرمقاوم مهار می کند، از شل شدن DNA ابرپیچ شده(supercoiled DNA )جلوگیری می کند و باعث شکستن DNA دو رشته ای می شود.
فارماکوکینتیک سیپروفلوکساسین
متابولیسم: تا حدی کبدی؛ توسط CYP450:مهار قوی 1A2، متوسط 3A4
۴ متابولیت با فعالیت محدود ایجاد می‌کند.
جذب: خوراکی: به خوبی جذب می شود.
اتصال به پروتئین: ۲۰ تا ۴۰ درصد.
نیمه عمر حذف: کودکان: ۴ تا ۵ ساعت. بزرگسالان: با عملکرد طبیعی کلیه: ۴ تا ۶ ساعت.
زمان رسیدن به پیک: خوراکی:قرص سریع رهش ۰/۵تا۲ ساعت؛ آهسته رهش ۱تا۲/۵ساعت
دفع: ادرار (۳۵تا ۷۰درصد به صورت تغییر نیافته)؛ مدفوع (۱۵ تا ۳۵درصد؛ کمتر از یک درصد به صورت تغییر نیافته).
منع مصرف سیپروفلوکساسین
-سابقه حساسیت شدید به این دارو یا سایر فلورکینولون‌ها
-بیماران بالای ۶۰سال(مگر اینکه انتخاب دیگری وجود نداشته باشد)
-میاستنی گراویس
-سابقه یا در معرض خطر آنوریسم آئورتی (مگر اینکه انتخاب دیگری وجود نداشته باشد)
-سندرم مارفان (مگر اینکه انتخاب دیگری وجود نداشته باشد)
-سندرم اهلرز-دانلوس (مگر اینکه انتخاب دیگری وجود نداشته باشد)
موارد احتیاط:
-افزایش QT، سندرم QTبالای مادرزادی، سابقه خانوادگی QTبالا، سابقه تورساد دی پوینت
-سابقه آریتمی بطنی، برادی‌کاردی، نارسایی احتقانی قلبی
-سکته‌ی اخیر قلبی
-عدم تعادل الکترولیت‌ها
-کمبود G6PD (فاویسم)
-مشکلات تاندونی
-پیوند کلیه، قلب یا ریه
-ابتلا یا سابقه نوروپاتی محیطی
-نارسایی کلیوی، نارسایی کبدی
-اختلالات تشنجی، اختلالات سیستم عصبی مرکزی
-کم‌آبی بدن
-بیماران دیابتی
-ابتلا یا سابقه افسردگی
-سابقه کولیت ناشی از مصرف آنتی بیوتیک
عوارض جانبی سیپروفلوکساسین
عوارض شایع:
حالت تهوع، اسهال، استفراغ، درد شکم، سردرد، سوء هاضمه، سرگیجه، بی قراری، سبکی سر، واژینیت، بیخوابی، حساسیت به نور، خارش، کهیر، اضطراب، تحریک، گیجی، تاندونیت، آرترالژی، افزایش آنزیم‌های کبدی، میالژی، گیجی، ، اختلال توجه، عصبی بودن، حافظه ضعیف، هذیان، پارانویا، توهمات، کابوس، لرزش، هایپرگلایسمی
عوارض جدی:
علائم حساسیت مفرط، آنافیلاکسی، حساسیت پوستی شدید، واسکولیت، پنومونی(افزایش حساسیت)، بیماری سرمی،
حساسیت به نور، اسهال وابسته به کلستریدیوم دیفیسیل، سوپر اینفکشن، ، تشنج، افزایش فشار داخل جمجمه، سایکوز توکسیک، افسردگی، خودکشی، طولانی شدن QT، توریاد دی پوینت، سمیت کلیوی، کریستالوری، سمیت کبدی، سرکوب مغزی، دیسکرازی های خونی، نوروپاتی محیطی، پارگی تاندون، آرتروپاتی (مطالعات حیوانی)، تشدید میاستنی گراویس، هیپوگلیسمی، شدید، آنوریسم آئورت، پارگی یا دایسکشن آئورت
تداخلات دارویی سیپروفلوکساسین
مشخصات کلی تداخلات:
- سوبسترای OAT3
- مهارکننده CYP1A2 (قوی)
- مهارکننده CYP3A4 (متوسط)
- تحت تاثیر تاخیر در تخلیه ی معده
- تغییر فلور GI
- اتصال به رزین یا پلیمر تبادل کاتیونی
- اتصال به کاتیون‌های چند ظرفیتی
- تشدید هایپرگلیسمی
- تشدید هیپوگلیسمی
- اختلال در پاسخ ایمنی در برابر عوامل باکتریایی
- کاهشآستانه تشنج
- تشدید حساسیت به نور
- افزایش فاصله QT (بسته به شرایط)
- ترکیبات حساس به pH ادرار
تداخلات رده X (پرهیز):
آگوملاتین، آمینولوولینیک اسید (سیستمیک)، ب.ث.ژ (داخل مثانه‌ای)، واکسن وبا، لومیتاپید، مپتازینول، نادیفلوکساسین، پیموزاید، استرانسیوم رانلات، تیزانیدین
کاهش اثرات داروها توسط سیپروفلوکساسین (سیستمیک):
داروهای کاهنده قند خون، ب.ث.ژ (داخل مثانه‌ای)، واکسن ب.ث.ژ (ایمنی‌زا)، واکسن وبا، دیدانوزین، فوس فنی‌توئین، لاکتوباسیلوس و استریول، مایکوفنولات، فنی‌توئین، سدیم پیکوسولفات، فرآورده‌های تیروئید، واکسن حصبه
کاهش اثرات سیپروفلوکساسین (سیستمیک) توسط داروها:
آنتی‌اسیدها، نمک‌های کلسیم، دیدانوزین، فرآورده‌های آهن، لانتانیم، نمک‌های منیزیم، مپتازینول، مولتی ویتامین/ مینرال (حاوی ویتامین‌های آ، دی، ای، کا، فولات و آهن)، مولتی ویتامین/ مینرال (حاوی ویتامین‌های آ، ای و بدون آهن)، پاتیرومر، کیناپریل، سولامر، استرانسیوم رانلات، سوکرالفیت، نمک‌های زینک
افزایش اثرات داروها توسط سیپروفلوکساسین (سیستمیک):
داروهای کاهنده قند خون، آگوملاتین، آلوسترون، آمینولوولینیک اسید (موضعی و سیستمیک)، آسناپین، بنداموستین، برومازپام، کافئین و فرآورده‌های حاوی کافئین، کاربامازپین، کلومیپرامین، کلوزاپین، دلامانید، دوفتیلید، دولوکستین، ارلوتینیب، فلیبانسرین، هالوپریدول، هروئین، لمبورکسانت، لومیتاپید، لوماتپرون، ملاتونین، متوترکسات، نیمودیپین، الانزاپین، پنتوکسی فیلین، پیموزاید، پیرفنیدون، پومالیدومید، پورفیمر، پروپرانولول، داروهای طولانی کننده QT (با بالاترین خطر)، راملتئون، راموسترون، راساژیلین، روفلومیلاست، روپینیرول، روپیواکائین، سیلدنافیل، تاسیملتئون، مشتقات تئوفیلین، تیزانیدین، تریازولام، آبروگپنت، وارنیکلین، ورتپورفین، آنتاگونیست های ویتامین کا، زولپیدم
افزایش اثرات سیپروفلوکساسین (سیستمیک) توسط داروها:
آمفتامین‌ها، آتالورن، کورتیکواستروئید ها (سیستمیک)، فوس فنی‌توئین، متیل فنیدات، نادیفلوکساسین، نیتیزینون، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی، پرتومانید، پروبنسید، اسپیرونولاکتون، تری‌فلونوماید، تولواپتان
تداخل با غذا:
-مصرف غذا سرعت جذب را کاهش می‌دهد اما بر میزان جذب اثر ندارد.
-سیپروفلوکساسین سطوح سرمی کافئین را، در صورت مصرف همزمان، افزایش می‌دهد و به ندرت کریستالوری ممکن است رخ دهد.
-در صورت بروز تحریک بیش از حد قلب یا سیستم عصبی، مصرف کافئین محدود شود.
راهکار: جهت به حداقل رساندن ناراحتی گوارشی می‌توان دارو را همراه با غذا تجویز کرد.
-سیپروفلوکساسین باید حداقل ۲ ساعت قبل یا ۶ ساعت بعد از مصرف فرآورده‌های لبنی یا آبمیوه‌های غنی شده با کلسیم یا وعده‌های غذایی حاوی میزان کلسیم بیش از ۸۰۰ میلی‌گرم مصرف گردد.
-در حین درمان مایعات به اندازه کافی مصرف شود.
-در صورت تغذیه انترال تجویز سیپروفلوکساسین نباید صورت گیرد. ۱تا ۲ ساعت قبل و بعد از مصرف سیپروفلوکساسین، از تغذیه انترال خودداری شود.
-تجویز بینی – معدی در مقایسه با تجویز بینی – روده‌ای، به میزان بیشتری موجب کاهش فراهمی زیستی سیپروفلوکساسین می‌شود.
تداخلات آزمایشگاهی:
برخی از کینولون ها ممکن است با استفاده از کیت های ارزیابی ایمنی موجود در بازار، نتیجه مثبت کاذب در تست ادراری برای اپیوئیدها ایجاد کنند. برای لووفلوکساسین و افلوکساسین این تداخل نشان داده شده است، اما سایر کینولون ها در کیت های سنجش خاصی واکنش متقابل نشان داده اند. تایید تست اعتیاد به اپیوئیدها با جواب مثبت با روش های تخصصی تر انجام شود.
هشدار ها سیپروفلوکساسین
-مصرف فلوروکینولون ها می‌تواندبا عوارض جانبی ناتوان کننده و با احتمال غیرقابل بازگشت بودن، از جمله التهاب و پارگی تاندون، نوروپاتی محیطی و اثرات عصبی همراه باشد. در صورت بروز علائم این مشکلات و در موارد مشکوک، بلافاصله سیپروفلوکساسین قطع شود. همچنین از مصرف فلوروکینولون ها در بیمارانی که هر یک از این عوارض جانبی جدی را تجربه می کنند، خودداری شود.
از آنجایی که فلوروکینولون ها با عوارض جانبی جدی همراه بوده اند، سیپروفلوکساسین در موراد تشدید حاد برونشیت مزمن، سینوزیت حاد، و سیستیت حاد بدون عارضه، برای استفاده در بیمارانی که هیچ گزینه درمانی جایگزینی ندارند، در نظر گرفته شود.
-تشدید میاستنی گراویس:فلوروکینولون ها می‌توانند ضعف عضلانی را در بیماران مبتلا به میاستنی گراویس تشدید کنند. در بیماران با سابقه مشخص میاستنی گراویس، از تجویز سیپروفلوکساسین خودداری شود.
-سیپروفلوکساسین نباید به عنوان درمان خط اول در افراد بالای ۶۰سال استفاده شود مگر در مواردی که کشت و یافته های آزمایشگاهی، نشان دهنده ی مقاومت به درمان های معمول باشد. تداخلات با کافئین و تئوفیلین می تواند منجر به مسمومیت جدی در افراد مسن شود. دوز سیپروفلوکساسین براساس عملکرد کلیوی بیمار تنظیم شود. خطر تورساد دی پوینت و التهاب و/یا پارگی تاندون مرتبط با مصرف همزمان کورتیکواستروئیدها و کینولون ها در جمعیت مسن افزایش می یابد. هشدارها/احتیاط‌های مربوط به پارگی تاندون به بیماران بالای ۶۰ سال داده شود.
توصیه های دارویی سیپروفلوکساسین
-اشکال دارویی سریع رهش و آهسته رهش این دارو قابل جایگزین کردن نمی‌باشند.مگر اینکه جوری دیگری توسط کارخانه سازنده توصیه شده باشد.دوز خوراکی قید شده در منابع برای شکل سریع رهش می‌باشد.
-به بیمار تاکید شود که دوره کامل سیپروفلوکساسین تجویز شده توسط پزشک را کامل کند، حتی اگر علائم قبل از اتمام دارو بهبود یابد. قطع زودهنگام آنتی بیوتیک ممکن است منجر به درمان ناقص و مقاومت بالقوه آنتی بیوتیکی شود.
– اگر علائم واکنش آلرژیک مانند بثورات جلدی، خارش، تورم صورت یا گلو، سرگیجه شدید یا مشکل در تنفس در بیمار مشاهده شد، فوراً به پزشک مراجعه شود.
-این دارو باید با مقدار کافی آب مصرف شود و در طول درمان نیز بیمار باید به اندازه کافی مایعات بنوشد . همچنین از قلیایی کردن بیش از حد ادرار باید پرهیز کرد، چرا که خطر بروز پیدایش کریستال در ادرار با این دارو وجود دارد. -در طول مدت مصرف این دارو در انجام کارهایی که به مهارت نیاز دارند ( به ویژه رانندگی )، باید احتیاط کرد. -در صورت بروز هر گونه واکنش روانی، نوروژیک یا حساسیت مفرط با مصرف اولین نوبت دارو، به پزشک مراجعه شود.
-دوز معمول خوراکی سیپروفلوکساسین برای بزرگسالان بسته به نوع و شدت عفونت از ۲۵۰ تا ۷۵۰ میلی گرم دو بار در روز متغیر است. برای عفونت های خفیف تا متوسط همچون عفونت دستگاه تنفسی تحتانی، پوست و بافت نرم و عفونت های استخوان و مفاصل، ۵۰۰ میلی گرم دو بار در روز به طور کلی مناسب است.
-یک دوز ۵۰۰ میلی‌گرمی برای درمان سوزاک تناسلی/رکتال بدون عارضه ناشی از موارد حساس نایسریاگنوره است، مناسب است، اگرچه بیماری منتشر یا عارضه دار برای مدت طولانی‌تری به دوزهای بالاتر نیاز دارد.
-تجویز همزمان داروهای ضداسید مانند آلومینیوم و منیزیم یا سوکرالفات ممکن است جذب سیپروفلوکساسین را به دلیل تشکیل کمپلکس های شلات کاتیونی دارو کاهش دهد، اما به نظر نمی رسد که کربنات کلسیم که ۲ ساعت قبل از سیپروفلوکساسین خوراکی داده می شود، فراهمی زیستی سیپروفلوکساسین را تغییر دهد.
-قرص سیپروفلوکساسین حداقل ۲ ساعت قبل یا ۶ ساعت بعد از آنتی اسیدها یا سایر محصولات حاوی کلسیم، آهن یا روی تجویز شود. به تداخلات دارویی که ممکن است جذب را مختل کنند، توجه شود.(به تداخلات دارویی مراجعه کنید)
-سوسپانسیون سیپروفلوکساسین نباید از طریق لوله های تغذیه تجویز شود (سوسپانسیون بر پایه روغن است و به لوله تغذیه می چسبد) در این موارد محلول با قرص سریع رهش آماده شود. قبل از استفاده از سوسپانسیون خوراکی سیپروفلوکساسین، بطری به مدت ۱۵ ثانیه به شدت تکان داده‌شود. با استفاده از قاشق چایخوری مدرج موجود در بسته بندی مصرف شود. از جویدن میکروکپسول های موجود در سوسپانسیون خودداری شود و به صورت کامل بلعیده شود.
-درصورت فراموشی یک‌نوبت مصرف داروی سیپروفلوکساسین:
در صورت مصرف قرص سریع رهش سیپروفلوکساسین، چنانچه بیشتر از ۶ساعت زمان تا نوبت بعدی باقی مانده، به محض یادآوری مصرف شود.در غیر این صورت از مصرف دوز فراموش شده خودداری شود و نوبت بعدی طبق روال قبلی مصرف شود.
در صورت مصرف قرص آهسته رهش، چنانچه بیشتر از ۸ساعت زمان تا نوبت بعدی باقی مانده، به محض یادآوری مصرف شود.در غیر این صورت از مصرف دوز فراموش شده خودداری شود و نوبت بعدی طبق روال قبلی مصرف شود.
-دوزهای توصیه شده داخل وریدی سیپروفلوکساسین از ۱۰۰ تا ۴۰۰ میلی گرم در هر ۱۲ ساعت متغیر است، اگرچه ۲۰۰ میلی گرم دو بار در روز معمولاً برای عفونت های دستگاه ادراری نسبتاً شدید و ۳۰۰-۴۰۰ میلی گرم دو بار در روز برای عفونت های شدید یا پیچیده دستگاه ادراری، عفونت های دستگاه تنفسی، پوست و بافت نرم و عفونت های استخوان و مفاصل استفاده می شود.برای عفونت‌های سیستمیک شدید، به‌ویژه عفونت‌های ناشی از P. aeruginosa، S. aureus یا استرپتوکوک، دوز روزانه بالاتر تا ۴۰۰ میلی‌گرم ۸ ساعته داخل وریدی تجویز می‌شود. (معادل ۷۵۰ میلی گرم دو بار در روز درمان خوراکی)
-سیپروفلوکساسین به طور کلی برای استفاده در کودکان توصیه نمی شود، اما در صورت لزوم، دوز خوراکی ۷/۵تا۱۵ میلی‌گرم یا دوز تزریقی ۵تا ۱۰میلی گرم به ازای هر کیلو وزن بیمار داخل وریدی قابل تجویز است. تنظیم دوز به صورت دقیق انجام گیرد.
-به نظر می رسد که سیپروفلوکساسین در حذف دارویی، شبیه تری متوپریم است زیرا دفع آن در کودکان سریعتر از نوزادان یا بزرگسالان است.
-تصمیم به تجویز در دوران بارداری باید با محاسبه ی نسبت خطر به فایده ی مصرف سیپروفلوکساسین در این دوران گرفته شود. هیچ خطر تراتوژنیسیته شناخته شده بر اساس مطالعات انسانی و جانوری وجود ندارد. خطر احتمالی سقط جنین بر اساس داده های انسانی متناقض، خطر آسیب استخوان/غضروف بر اساس داده های جانوری وجود دارد.
-در زنان باردار که دوزهای معمول سیپروفلوکساسین (۲۰۰ میلی گرم داخل وریدی هر ۱۲ ساعت) دریافت می کنند، غلظت سرمی سیپروفلوکساسین چندین برابر کمتر از زنان غیرباردار است. این اتفاق احتمالاً به دلیل دفع سریعتر کلیوی و سایر مکانیسم‌های حذف در زنان باردار است. بنابراین، در درمان سپسیس جدی در بارداری که در آن استفاده از سیپروفلوکساسین اجتناب ناپذیر است، ممکن است دوزهای بالاتر از حد معمول لازم باشد.
– غلظت سیپروفلوکساسین در شیر مادر بین ۲تا۱۲ ساعت پس از مصرف خوراکی ۷۵۰ میلی گرم سیپروفلوکساسین ۱۶۰تا ۲۱۴ درصد غلظت سرمی است. بنابراین، اجتناب از شیردهی ۳تا۴ ساعت پس از مصرف دوز سیپروفلوکساسین در صورت استفاده در موارد سیاه زخم(آنتراکس) و در غیر این صورت، اجتناب از شیردهی در طول درمان و تا دو روز پس از قطع این دارو، در نظر گرفته شود. اطلاعات انسانی کافی نیست با این حال خطر اسهال ناشی از کلستریدیوم دیفیسیل در شیرخوار وجود دارد.
-در مواردی که نیاز به درمان طولانی مدت دارند و بیماران با سن بالا، کراتین بیمار در زمان شروع و سپس به صورت دوره ای چک شود.
-CBC و آنزیم‌های کبدی در موارد با مصرف طولانی به صورت دوره‌ای چک شود.
-سیپروفلوکساسین تزریقی به صورت انفوزیون آهسته در مدت ۶۰دقیقه در یک ورید بزرگ (جهت کاهش خطر تحریک ورید) تزریق شود.
-در صورت ناراحتی گوارشی می‌توان قرص سیپروفلوکساسین را با بیشتر غذاها تجویز کرد.